Ogólnie rzecz biorą jedno i drugie służy do przechowywania św. Darów. Jednak ich forma użytkowania znacząco różni się. Do Tabernakulum w Kościele rzymskokatolickim (zwykle skrzynka wmurowana w absydę) przenoszone są Dary, które nie zostały użyte (zużyte) w czasie Mszy. Dary te mogą być używane w czasie kolejnej Mszy, lub też czekać na właściwy moment, kiedy będą potrzebne. Natomiast Darochranitielnica (w Cerkwi prawosławnej) umieszczona jest na Priestole (Ołtarzu) i służy do przechowywania św. Darów, które używane są wyłącznie w nagłych przypadkach, kiedy jest potrzeba padania Eucharystii dla osoby chorej (w domu lub szpitalu). Dary te przygotowywane są na św. Ligurii w Wielki Czwartek.
Myślę, że duchowny nie odmówi takiego chrztu, z pewnością jednak zapyta dlaczego osoba, która jest wyznania katolickiego pragnie ochrzcić dziecko w Cerkwi? Osobiście mnie to również zastanawia. Należy pamiętać, że dziecko, które zostało ochrzczone w Cerkwi powinno również być wychowywane w wierze prawosławnej. Być może tę odpowiedzialność składacie na ręce rodziców chrzestnych? Jednak udział rodziców biologicznych w wychowaniu i wprowadzaniu do życia duchowego jest zasadniczy. Nie ma żadnego problemu aby osoba innej konfesji uczestniczyła w nabożeństwach w cerkwi. Nie może jedynie przystępować do św. Eucharystii.
Jest to problem z którym boryka się wielu z nas. Aby nie wyrzucać butelek można je używać wielokrotnie do wody święconej. Jeśli jednak zajdzie już taka konieczność, że butelkę należy wyrzucić, można ją wypłukać, wodę wypłukaną wylać w jakieś odosobnione miejsce (np. podlać kwiatki), zdjąć naklejkę jeśli np. przywieźliśmy tę wodę z pielgrzymki i wyrzucić mino wszystko. Ponadto plastików nie powinno się palić.
Myślę, że nie ma potrzeby święcenia takiego stolika ani przez duchownego, ani przez osobę, która będzie tam się modlić. Sama forma jego użytkowania jest swego rodzaju poświęceniem. Prestoł w świątyni jest poświęcany, dlatego, że tam jest przynoszona Bezkrwawa ofiara. Tutaj po prostu będzie służył jako miejsce do modlitwy.
Zawsze jest kiedyś pierwsza spowiedź. W naszej tradycji w pewien sposób utrwaliło się, że dzieci idą po raz pierwszy do spowiedzi mniej więcej wraz z rozpoczęciem nauki w Szkole Podstawowej tj. w wieku 7 lat. W jednym z kanonów Ojców Cerkwi jest wskazanie by dzieci zaczynały się spowiadać w wieku 10 lat. Z tego wynika, że jednolitej praktyki nie ma. Bardzo ważnym jest by zarówno rodzice jak i duchowni podeszli właściwie do tego wydarzenia w życiu dziecka. Potrzebne jest pewne przygotowanie. Z jednej strony trudno tu mówić o znaczącej świadomości grzechu u siedmiolatków lub nawet starszych z drugiej zaś naturalnym jest aby dziecko zauważało swoje złe czyny.
Sprawa jest dość skomplikowana. Z pewnością jest to krzyż dla rodziców i swego rodzaju piętno. Wydaje mi się, że osoby, których bezpośrednio dotknęła ta odmienność dość różnie podchodzą do tej sprawy. Są tacy, którzy chcieliby aby ta przypadłość nie dotknęła ich i cierpią z tego powodu. Są też jednak tacy, którzy traktują swoją odmienność jako niepospolitość i wyjątkowość. Problem pojawia się, kiedy przypadłość jest rozwijana i pojawia się grzech. Myślę, że temat jest znacznie szerszy i potrzebowałby głębszego przeanalizowania, tak abyśmy umiejętnie podchodzili do tego zagadnienia.
Zwykle dzieci, które są chore pozostają w domu do momentu wyleczenia. Wydaje mi się, że takie postępowanie jest właściwe.
Na wieki wieków. Bardzo wskazanym jest czytanie (odmawianie) Psałterza przez czterdzieści dni od momentu odejścia bliskiej osoby z tego świata. Wszystkie wydania liturgiczne Psałterza w j. cerkiewno-słowiańskim są podzielone na 20 katyzm. W każdej katyzmie jest ok 9-12 Psalmów. Można czytać po jednej lub dwie katyzmy dziennie (lub też według swoich możliwości).
Ślub zawarty w Kościele prawosławnym zwykle z urzędu jest uznawany w Kościele rzymskokatolickim. Akt zawarcia małżeństwa w tym wypadku może wystawić duchowny z tej parafii, gdzie był zawierany związek i w Kościele rzymskokatolickim taki akt powinien być honorowany. Nie słyszałem, aby ksiądz rzymskokatolicki kwestionował małżeństwo zawarte w Kościele prawosławnym. Trudno mi jest jednak powiedzieć gdzie może Pani uzyskać zaświadczenie z Kościoła rzymskokatolickiego o tym, że związek ten jest akceptowany jako kościelny. Zastanawiam się wręcz do czego takie zaświadczenie może być potrzebne?