Odpowiedzi na to pytania należy szukać u najlepszych znawców Pisma Świętego, a więc u Świętych Ojców. Św. Jan Złotousty komentuje ten fragment następująco:

„Następnie, podobnie jak Adamowi, Bóg przykazał powstrzymać się o jednego tylko drzewa, tak i tutaj pozwolił swobodnie spożywać wszystko mówiąc: Lecz nie wolno wam spożywać tylko mięsa z krwią duszy jego. Cóż znaczą te słowa? Czym jest mięso z krwią duszy jego? To znaczy – uduszone. Następnie mówi, że krew jest duszą zwierzęcia. Mając na uwadze, że ludzie z czasem zaczną przynosić zwierzęta na ofiarę Bogu, Ona tak jakby naucza ich, że krew należy do Mnie, a mięso do was. A czyni to dlatego, aby od samego początku zatrzymać w ludziach skłonność do zabijania się wzajemnie. Bóg daje to przykazanie aby uczynić ludzi mądrzejszymi.” Św. Jan Chryzostom

Co zaś tyczy się pytania o Księgę Izajasza to są wydane Homilie Orygenesa m.in. na Księgę Izajasza http://lubimyczytac.pl/ksiazka/135070/homilie-o-ksiegach-izajasza-i-ezechiela

Najlepszą odpowiedzią na to pytanie będą słowa Świętych Ojców:

Istnieje śmierć cielesna i śmierć duchowa. Podlegać pierwszej nie jest ani strasznie ani grzesznie, gdyż jest to prawo natury, a nie dobrej woli, jest to następstwem grzechu prarodziców. Druga śmierć – duchowa, jest wynikiem naszej woli, odpowiedzialności i nie ma żadnego usprawiedliwienia. Gdy słyszysz o śmierci duszy nie myśl, że dusza umiera podobnie ciału. Nie, ona jest nieśmiertelna. Śmiercią duszy jest grzech i wieczne potępienie. Dlatego Chrystus mówi: „Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz duszy zabić nie mogą. Bójcie się raczej Tego, który duszę i ciało może zatracić w piekle” (Mt 10,28).
Św. Jan Chryzostom

Prawdziwa śmierć to nie ta, która rozłącza duszę od ciała, ale ta która oddala duszę od Boga. Bóg jest Życiem, ten kto odłącza się od Niego, umiera i nie ma śmiałości ku Bogu, dlatego że oddalił się od Życia.
Św. Cyryl Aleksandryjski

Pomimo, iż ludzka dusza słusznie nazywana jest nieśmiertelną, to i ona ma swego rodzaju śmierć. Śmierć ta następuje kiedy duszę opuszcza Bóg… Ta śmierć jest straszniejsza i cięższa od wszystkich utrapień, gdyż nie polega na oddaleniu duszy od ciała, ale na przeznaczeniu ich na wieczną mękę. Jak bowiem odłączenie duszy od ciała jest śmiercią ciała, tak oddalenie (rozłączenie) Boga od duszy jest śmiercią duszy. I to jest prawdziwa śmierć, gdy dusza rozłącza się od Boskiej Łaski i jednoczy się z grzechem.
Św. Augustyn z Hippony

Nie ma takiego odgórnego nakazu, który ustalał by język w jakim powinny być głoszone kazania. Zależy to od wielu czynników. Najczęściej jest tak, że w naturalny sposób sama atmosfera w parafii podpowiada w jakim języku powinny być głoszone kazania. Często jest też tak, że starsi duchowni nie nawykli głosić kazań w j. polskim. Młodym z pewnością łatwiej jest mówić po polsku. Najlepiej jest kiedy duchowni razem z wiernymi omówią tę sprawę i wspólnie podejmą decyzję w jakim języku będą głoszone kazania. Swoją drogą dobrą praktyka jest zapoznanie się wcześniej z fragmentem Ewangelii, który będzie czytany w Cerkwi. Ułatwia to zrozumienie kazania, ale również przynosi korzyści duchowe.

Zmiana wyznania to bardzo poważna sprawa. Należy taką decyzję głęboko przemyśleć. Aby pojechać na św. Górę Atos nie jest koniecznym być prawosławnym. Sugeruję porozmawiać z duchownym prawosławnym na ten temat. Ponadto jest wiele przypadków kiedy osoby innych wyznań przyjmują prawosławie właśnie na Atosie.

W przypadku małżeństw mieszanych wyznaniowo, które zawierane są w Kościele prawosławnym wymagana jest deklaracja strony nie prawosławnej, że dzieci z tego małżeństwa zostaną ochrzczone w wierze prawosławnej. W Kościele prawosławnym nie dokonuje się święceń kobiet na jakikolwiek stopień kapłański. Wynika to z tradycji Kościoła i wymogów kanonicznych. Niemniej jednak kobiety bardzo często pełnią funkcje katechetów, dyrygentów chórów, lektorów i in. są to funkcje bardzo ważne i wymagające odpowiedzialności.

Kanony mówią o nierządzie, który stanowi przeszkodę w uzyskaniu święceń kapłańskich. Potrzebna tutaj byłaby interpretacja tego przepisu. Natomiast jeśli chodzi o wstąpienie do monasteru, to raczej uważa się, że żadne grzeszne czyny nie stoją na drodze, aby człowiek wstąpił na drogę życia monastycznego.

Nie ma takiej jednej księgi, która zawierałaby wszystkie nabożeństwa. Myślę, że najprostszą księgą liturgiczną (ale bogatą liturgicznie) jest Czasosłow. Zawiera on schemat Wieczerni, Utrenii, Godzin (1,3,9 Czas), Powieczeria, czasem też fragmenty Liturgii i in. Teksty liturgiczne, które są czytane w czasie nabożeństw znajdują się w takich księgach jak: Minieja, Oktoich, Triod’ (postna lub cvietna). Akatysty mogą być wydawane jako pojedyncze książeczki lub też zebrane w zbiory Akatystów. Księga, która zawiera ukazania liturgiczne i ogólny porządek (ustaw) nazywa się Typikon.

Nie widzę nic nie stosownego w tym, że ktoś modli się w j. polskim. Rozumienie modlitw jest czymś bardzo istotnym. Kanony (modlitewne) są częścią naszej bogatej tradycji liturgicznej i czytanie ich ze zrozumieniem z pewnością przynosi wiele korzyści duchowej.

Obiednica, (wersja w czasie wielkiego postu to Izobrazitielnyje), składa się z Psalmów i troparionów, które można czytać samodzielnie w warunkach domowych. W niektórych wersjach do Obiednicy dodawana jest Pieśń Cherubinów i czytanie Pisma Świętego.

Pokrewieństwo duchowe powstaje w rezultacie chrztu. Zachodzi ono pomiędzy chrzestnym (chrzestnymi) i osobą chrzczoną. Zachodzi ono również między rodzicami chrzestnymi i rodzicami biologicznymi (chrzczonego dziecka).