Nie ma takich ukazań, które regulowałyby w jakim okresie po śmierci należy umieścić krzyż (pomnik) nad grobem zmarłej osoby. Zdarza się też często, że pomniki stawiane są jeszcze kiedy osoba żyje. Jeśli chodzi o problem osuwania się ziemi, to właściwym byłoby zapytać w zakładzie kamieniarskim czy uzasadnionym jest oczekiwanie przez rok aby postawić pomnik?
Prosforkę należałoby spożyć po przyjęciu Priczastia, lub też, jeśli nie przystępujemy do Czaszy po Liturgii. Należy starać się, aby nie jeść prosforki po posiłkach, lecz przed nimi.
Wydaje mi się, że, jeśli powstaje nowa parafia to z zasady używa ona języka cerkiewnosłowiańskiego w swoich nabożeństwach. Jeśli natomiast otwierana jest parafia i wolą wiernych jest aby nabożeństwa odbywały się np. w j. polskim, to ostateczna decyzja należy do biskupa diecezjalnego.
Wyrażenia, które zostały sformułowane przez Święty Synod Kościoła Grecji w sierpniu tego roku mówiące o prawie Patriarchy ekumenicznego rozwiązania problemów podziału na Ukrainie nie są traktowane jako uznanie tzw. nowej Cerkwi autokefalicznej na Ukrainie. Niemniej jednak takie wyrażenia wskazują kierunek w którym podąża Kościół prawosławny w Grecji. Sprawa jednak okazuje się dość kontrowersyjną i Święty Synod w październiku odłożył kolejny raz dyskusję i decyzją o uznaniu autokefalii. Pozostałe Kościoły nawet tradycji greckiej (Patriarchat aleksandryjski, Patriarchat jerozolimski, Kościół Cypryjski, Kościół albański) zachowują głęboka rezerwę do sprawy uznania kontrowersyjnej autokefalii. Kościoły tradycji słowiańskiej jeszcze większą zachowują delikatnie mówiąc rezerwę. W tym kontekście i Kościół prawosławny w Polsce odnosi się z dystansem do tej sprawy.
Teologia prawosławna nie rozwinęła zagadnień moralnych związanych z seksualnością człowieka w taki sposób jak to zrobił Kościół rzymskokatolicki. Pomimo szeregu publikacji teologów prawosławnych, którzy wskazują na akceptację antykoncepcji, jest wielu, którzy podkreślają problematykę zagadnienia. Jeśli natomiast mowa jest o akceptacji metod antykoncepcji, to najczęściej wskazuje się na dopuszczalność tych metod, które zapobiegają zapłodnieniu, zaś nie dopuszczalność tych, które powodują zniszczenie zarodka.
Nie został wyrażony stosunek PAKP do tzw. Cerkwi ukraińskiej Apostolskiej. Wydaj się, że nawet na Ukrainie struktura ta nie stanowi większego znaczenia. Przez biskupów i wiernych naszej Cerkwi postrzegana jest raczej jako grupa schizmatycka.
Biblia wspomina o tatuażach tylko raz i to w zupełnie jednoznaczny sposób „Nie wolno wam robić sobie tatuaży” (Kpł 19,28). Jak zawsze jednak warto zwrócić uwagę na kontekst. Ten zakaz pojawia się wśród innych dotyczących zewnętrznych oznak kultów pogańskich, a więc skaryfikacji i właśnie religijnych tatuaży. Nigdzie w Piśmie nie ma mowy o tatuażach w naszym dzisiejszym pojmowaniu jako „ozdoby”. Co więcej Cerkiew Koptyjska i Etiopska ma swoją ciekawą tradycję tatuaży. Mianowicie mężczyźni mają na nadgarstkach wytatuowane krzyże. Z jednej strony jest to zewnętrzy znak przynależności do cerkwi, a z drugiej taki tatuaż ma fizycznie zapobiegać konwersji na islam.
Podsumowując pomimo wyjątku jaki stanowią cerkwie koptyjska i etiopska (wraz z ich tłem historyczno-kulturowym) Prawosławie patrzy sceptycznie i raczej z niechęcią na tatuaże uważając je za coś zbędnego i przez to niepożądanego. Proponuję dogłębnie przedyskutować ten problem ze swoim spowiednikiem.
Nie widzę niczego złego w grach strategiczno-bitewnych nawet tych osadzonych w uniwersum Warhammer 40k czy Middle-earth, o ile jest to zwyczajna rozrywa lub hobby.
Zapewne ma to związek z nabożeństwem rozpoczynającym się o godz. 9.00. Dzwony nie biją o pełnych godzinach, gdyż dzwonnica nie jest zegarkiem dla otaczających Cerkiew mieszkańców, a jej zadaniem jest zwoływanie ich na nabożeństwa, które przeważnie rozpoczynają się o pełnych godzinach. Godziny bicia dzwonów oraz ich długość może różnie wyglądać na różnych parafiach.
Nie ma żadnych przeciwwskazań do pocałunków między kochającymi się ludźmi.