Zacząłem szukać informacji na stronach internetowych o tym zespole i okazało się, że już kiedyś spotkałem się z tymi obrazkami i zdjęciami. Nie potrafię powiedzieć, w jakim stopniu jest on znany w środowisku prawosławnym, ale rzeczywiście w środowisku muzycznym odnosił sukcesy. Wykorzystywanie symboliki i obrazów przez tę grupę jest oczywiście bluźniercze i godzące w uczucia religijne. Reagowanie Cerkwi na te bluźnierstwa byłoby dolewaniem oliwy do ognia i pewnie znacząco pomogłoby w karierze zespołu. Wydaje się, że postawa ignorowania jest bardziej właściwa. Czytając bieżące informacje o zespole odnoszę wrażenie, że już się rozsypuje.
W tym pytaniu-wypowiedzi wiele jest elementów trafnych i prawdziwych. Wiele też jest przesadnych i górnolotnych. Problem małżeństw mieszanych był, jest i będzie – dotyczy on nie tylko naszej Cerkwi, ale wszystkich lokalnych Cerkwi na świecie. Jeśli ktoś znajdzie właściwą i skuteczną metodę na to, aby prawosławni pobierali się z prawosławnymi, temu należałaby się największa nagroda cerkiewna jaka istnieje. Proszę mi wierzyć, że wielką troską Cerkwi jest dbanie o młodzież i angażowanie jej w życie cerkiewne, łącznie ze znalezieniem partnerów życiowych w swoim środowisku. Na jednym z Walnych Zgromadzeń Bractwa. Abp. Jerzy (Pańkowski) powiedział, że jedną z najważniejszych ról Bractwa Młodzieży jest tworzenie platformy dla prawosławnych, gdzie młodzi ludzie mogliby znaleźć sobie partnerów. I to jest absolutna prawda. Pisze Pani o tym jak Cerkiew „nie wychodzi do ludzi” w tek kwestii. Nic nie pisze Pani o wychowaniu w rodzinie. Widziałbym właśnie w rodzinie fundament do dalszego działania. Wszyscy musimy zaangażować się w ten proces: po pierwsze rodzina, po drugie Cerkiew jak też środowiska związane z Cerkwią. Może ma Pani skuteczny pomysł, prosilibyśmy o podpowiedź. Problem nie zniknie, ale w znaczący sposób można osiągnąć postęp.
Mam pewne wątpliwości do tego, że dziecko może popełniać grzech cudzołóstwa lub nierządu. Jeśli taka sytuacja zaistniałaby to chodziłoby o przestępstwo ścigane prawem. Nie bardzo rozumiem skrót zawarty w nawiasach, ale wydaje mi się, że nie chodzi tu o cudzołóstwo lub nierząd. Jeśli więc nie chodzi o wymienione grzechy, to inne raczej nie stanowiłyby przeszkody w ubieganiu się o święcenia kapłańskie.
Takie przypadki nie są odosobnione. Święcenia lektorskie jednak nie są święceniami kapłańskimi i nie stawia się „nie aktywnych” lektorów pośród grzeszników. Właściwym jednak byłoby aby udzielali się w pewien sposób w parafiach do których należą.
Sprawa nie jest jednoznacznie ustalona i interpretowana. Rozumiem, że w opisywanym zdarzeniu kierowcą był mężczyzna, który w przyszłości chce zostać duchownym i on uderzył w kobietę, która zginęła. Prawnie nie ponosi on odpowiedzialności za zaistniałą sytuację (dlatego, że to była jej wina) jednak w rzeczywistości to on uderzył w tę kobietę pojazdem. Jest to przeszkoda aby został on duchownym. Biskup może jednak podjąć decyzję o wyświęceniu, chociaż nie będzie to prosta decyzja.
Nie znam takiego wyznania które określane jest „nowokatolickim”. Uczęszczać na nabożeństwa w Cerkwi prawosławnej może każda osoba, bez względu na przynależność konfesyjną. Należy pamiętać jednak, że przystępować do Eucharystii mogą tylko osoby prawosławne.
Cerkiew nie wyraziła swojego stanowiska wobec opisywanych zdarzeń. Podejrzewam, że duchowni posiadają indywidualne podejście do tej kwestii.
Jeśli rozumiemy grzech jako błąd, to uważam, że ozdabianie ciała tatuażem jest błędem. Często jest to wybryk naszej nieprzemyślanej decyzji, którego potem nie możemy się pozbyć. Ponadto tworzenie tatuażu jest ingerencją w naszą skórę, które nie ma na celu poprawienie czegoś w naszym życiu, lecz najczęściej zamanifestowaniem pewnych poglądów.
Nie kwalifikowałbym noszenia kolczyków jako grzech. Jest to swego rodzaju ozdabianie ciała, które zupełnie mieści się rakach ogólnie przyjętych zasad.
Posługa kapłańska jest nową formą służby bożej i nagrody, które były nadane w czasie pełnienia posługi diakońskiej (chodzi o kamiławkę) nie przechodzą automatycznie w czasie święceń na prezbitra. Niemniej jednak biskup może nagrodzić nowowyświęconego kamiławką. Nie ma reguły, która wskazywałaby jaki okres powinien upłynąć między święceniami diakońskimi i święceniami na kapłana. Czasem jest to kilka dni, najczęściej 1-3 lata, ale dość rzadko zdarzają się święcenia jak w opisywanym przypadku po 18 latach diakonatu. Diakoni, którzy zachowują długi staż zwykle cenieni są ze względu na swoje wartości wokalne i muzyczne. Niemniej jednak nie ma żadnej przeszkody, aby ubiegali się o święcenia kapłańskie.