W takich przypadkach nie ma reguły i nie można stwierdzić jednoznacznie, kiedy należy uprzątnąć kwiaty z grobu. Rolą kwiatów jest zdobienie grobu, jeśli natomiast szpecą to szczególne miejsce, to po prostu należy je uprzątnąć.

Proces zdjęcia błogosławieństwa z małżeństwa przeprowadza się w parafii do której obecnie osoba należy. Natomiast w sytuacji kiedy małżeństwo ma być zawarte w Kościele rzymskokatolickim wymogi mogą być inne i nie jestem w stanie wskazać właściwej procedury.

Jest taka możliwość i, niestety, bywa koniecznością. Gdy wspólnota parafialna jest niewielka i nie jest w stanie zapewnić duchownemu środków niezbędnych na utrzymanie, ten podejmuje wówczas dodatkową pracę, aby utrzymać siebie i swą rodzinę, i być w stanie pełnić posługę duszpasterską w powierzonej mu parafii. Takie ‚rozwiązania’ zdarzają się w krajach/regionach gdzie prawosławni są mniejszością.

Nie wiem co powiedzieć o sytuacji, która wam się zdarzyła, myślę, tu o narodzeniu długo oczekiwanego dziecka. Niech dobry Bóg wspiera was i waszą latorośl w zdrowiu i dalszym rozwoju. Według kanonicznych norm monaster Ujkowicki jest poza Cerkwią i nikt kto należy do Cerkwi polskiej, rosyjskiej, greckiej czy innej nie może tam uczestniczyć w działaniach liturgicznych. Jest to mocno znaczące naruszenie porządku cerkiewnego i osoby, które to czynią biorą na swoje sumienie znaczące obciążenie. Wszyscy bolejemy nad zaistniałą sytuacją, która skutkowała odłączeniem Ujkowic. Myślę, że Bóg pomoże rozwiązać ten problem.

Nie ma reguły, którą można byłoby stosować w kontekście zmiany miejsca posługi duchownych w parafiach. Na takie przemieszczanie może wpływać wiele czynników. Czasem jest to awans, czyli przeniesienie np. z funkcji wikarnego w jednej parafii na stanowisko proboszcza w innej parafii. Przemieszczenie może też być rezultatem zaistniałego konfliktu duchownego z wiernymi, może też być karą dla duchownego, którą wobec niego zastosował biskup diecezjalny. Może też być szereg innych przyczyn, wynikłych zarówno z przyczyn pozytywnych jak też negatywnych. Najczęściej duchowni sprawują swoje funkcje do czasu, kiedy pozwala in na to zdrowie. Nie ma wieku, który określałby obowiązkowe odejście na emeryturę. Najczęściej duchowni sami podejmują decyzję w tej kwestii.

Ważnym jest aby takie karteczki nie walały się. W takim wypadku najlepiej jest spalić je.

Rzec można, że nawet w 80-90% tradycje chrześcijańskiego Wschodu i Zachodu, a ściślej prawosławia i rzymskiego katolicyzmu są wspólne. Pozostałe 10-20% to różnice w nauczaniu, różnice dogmatyczne i różnice dotyczące głównie życia duchowego. Choć „zewnętrznych” różnic jest bardzo wiele – architektura, ikonografia, liturgika itp. – świadczą one na swój sposób o bogactwie obu tradycji chrześcijańskich. Podobne zewnętrzne różnice istnieją w prawosławiu – są to różnice kulturowe, bo prawosławie w Rosji wygląda inaczej niż prawosławie w Grecji, jeszcze inaczej wygląda ono w Ameryce, na Karaibach, w Indiach, Armenii, Nigerii, Kenii czy w Polsce. Choć cerkwie wyglądają inaczej, inne są liturgiczne śpiewy i odmienne nieco ikonografia, nauczanie Cerkwi zawsze i wszędzie jest jednakowe.

Nie znam polskojęzycznej strony, która ‚katechizmowo’ przedstawiałaby prawosławie. Dużo można dowiedzieć się ze starej wersji cerkiew.pl – http://www.typo3.cerkiew.pl/index.php?id=prawoslawie – ale najlepszym rozwiązaniem byłaby lektura książki mego ulubionego Autora, metr. Kallistosa Ware, Kościół prawosławny. To najlepsze z istniejących wprowadzenie w prawosławie, obejmujące zarówno nauczanie/wiarę i nabożeństwo, ale również historię i współczesność prawosławia. Śmiem twierdzić, że to lepsze od katechizmu rozwiązanie, bo prezentuje prawosławie w kontekście całego chrześcijaństwa, jego długiej i trudnej, pełnej podziałów historii i nie mniej skomplikowanej współczesności. Znam wielu ludzi na świecie – prawosławnych, rzymskich katolików i protestantów – którzy dzięki tej właśnie książce nie tylko dowiedzieli się o prawosławiu, ale prawdziwie zrozumieli zarówno prawosławie, jak i rzymski katolicyzm i całe chrześcijaństwo.

Warto też sięgnąć do Misterium wiary metr. Hilariona Ałfiejewa. Obie książki są dostępne w sklepiku cerkiew.pl

Życzę odkrywczej katechetycznej (nie katechizmowej) lektury

Nie wiem czy można obecny stan nazwać konfliktem? Monaster został odłączony od Cerkwi prawosławnej w Polsce i pozostaje poza kanoniczną jednością. Konfliktu właściwie nie ma. Taki jest stan na dzisiaj, co będzie dalej, jeden Pan Bóg wie.

1.Wydaje mi się, że w Patriarchacie Aleksandryjskim (Greek orthodox), najczęściej jest sprawowana, tak jak w pozostałych Cerkwiach autokefalicznych Liturgia św. Jana Chryzostoma.
2. Prawdopodobnie Euchologion, którego nazwa związana jest z św. Serapionem z Thmuis zawiera najstarszą redakcję Liturgii św. Marka.
3. W niektórych prawosławnych parafiach na Zachodzie rzeczywiście jest praktykowany starożytny ryt lokalny. Sprawa nie jest jednak taka prosta. Chodzi oto, że nie wiemy dokładnie jak ten ryt wyglądał i często konwertyci wprowadzają obrzędy, które nie są zgodne z nauką prawosławną. Taka sytuacja „samowoli” liturgicznej może doprowadzać do podziału i rozłamów. Ogólnie rzecz biorąc w danej autokefalicznej Cerkwi może być sprawowany ryt inny niż bizantyjski, sprawę tę jednak powinien zbadać i zatwierdzić Sobór Biskupów danej autokefalicznej Cerkwi

Jest to po prostu półksiężyc. Interpretacja takiej formy krzyża nawiązuje do zwycięstwa świata duchowego nad światem materialnym. Wydaje się, że interpretacja tej formy krzyża jako zwycięstwa chrześcijaństwa nad islamem jest nie prawdziwa.