Carska rodzina na czele ze św. carem Mikołajem została kanonizowana przez Cerkiew rosyjską, która przebywała (i przebywa) za granicą (Ruskaja Zarubieżnaja Cerkow). Tak więc kult rodziny carskiej narodził się poza granicami Rosji. Wydaje mi się, że wśród rosyjskiej emigracji nadal pozostaje on znaczącym. Jeśli chodzi natomiast o inne lokalne autokefaliczne Cerkwie prawosławne, to sytuacja wygląda nieco inaczej. Przypuszczam, że synody lub sobory poszczególnych tych Cerkwi wpisały do dyptychów nowo kanonizowanych, natomiast ich pamięć nie jest czczona w sposób szczególny, chyba, że są osoby duchowne i świeckie, które darzą szczególna czcią tych świętych.

Problem modlitwy za zmarłych, którzy sami targnęli się na swoje życie wciąż pozostaje żywym i tak do końca nie rozwiązanym. Bardzo często ciężar tego nieszczęsnego czynu przenosimy na zaburzenia psychiczne, co rzeczywiście najczęściej ma miejsce. Jeśli tak dokładnie nie znamy stanu duchowego osoby, która odeszła w takich tragicznych warunkach, to wydaje mi się, że należałoby interpretować naszą modlitwę „na korzyść” osoby zmarłej, tj. czytać Psałterz jako za kogoś kto „odszedł w wierze i nadziei życia wiecznego”

W spisie imion prawosławnych nie ma imienia Sylwia.

Tam można. Wydaje się, że po raz pierwszy Kanon św. Andrzeja w był czytany w takim bardziej ogólnocerkiewnym kontekście w X w. w Konstantynopolu w obliczu zagrożenia trzęsieniem ziemi. Nie był to Wielki post.

Taka osoba oczywiście może wstąpić do monasteru. Jeśli posiada odpowiednie kompetencje, to również mogłaby zostać podniesiona do godności biskupiej. Jeśli jest to osoba świecka, która owdowiała, to raczej można przypuszczać, że nie ma wykształcenia teologicznego i tutaj perspektywa święceń biskupich jest dość oddalona. Jeśli jest to jednak duchowny, który był żonaty, owdowiał i przyjął postrzyżyny mnisze, to taka osoba, nazwijmy to – posiada więcej szans aby zostać wybrana na biskupa. Znam kilku takich biskupów, którzy wcześniej byli duchownymi żonatymi.

W spisie imion prawosławnych nie ma imienia Maja. Ogólnie uważa się, że Maja jest zdrobnieniem imienia Maria.

Jeśli to schorzenie jest na tyle wyleczone, że nie będzie stanowiło problemów w sprawowaniu posługi kapłańskiej to można. W takiej sytuacji to biskup, który zamierzałby wyświęcić taką osobę powinien zbadać sprawę. Najlepiej jeśli skonsultował by się z lekarzem, który zna sprawę i człowieka, który był chory.

Pańska interpretacja i to co Pan słyszał jest właściwe. Jednak nie mówimy tu o „nosicielu” sakramentu, lecz bardziej o szafarzu, lub tym, który dokonuje sakramentu. W Prawosławiu więc to nie nupturienci, są szafarzami sakramentu, lecz duchowny, który zwraca się do Boga o zesłanie na nich swego błogosławieństwa.

Cerkiew jednoznacznie do tego problemu nie ustosunkowała się. Zasadą i normą rozumienia antropologicznego pozostaje, że ciało ludzkie, jest swego rodzaju świętością i powinno po śmierci być złożone do ziemi.

1. Wewnętrzna skrucha nie jest wystarczająca (jest jednak bardzo ważna) dla oczyszczenia z grzechu, potrzebne jest wyznanie przed Bogiem.
2. Jest to raczej symboliczne podwyższenie wskazujące na funkcję biskupa. Słowo biskup-episkopos– oznacza tego, który „patrzy” lub „nadzoruje”. Rolą biskupa jest „nadzorowanie” porządku w Cerkwi (chodzi ogólnie o Cerkiew, nie o budynek) dlatego też w symboliczny sposób stoi na podwyższeniu aby mógł lepiej widzieć czy jest zachowywany porządek w Cerkwi.
3. Uważam, że może, chociaż nie wszyscy podzielają te zdanie. Wielu duchownych, od których zaczerpnąłem te myśli wskazują, że naturalna przypadłość organizmu ludzkiego (kobiety) nie może być czymś co odtrąca ją od życia duchowego. Temat był szeroko dyskutowany i trzeba powiedzieć, że ustalonej interpretacji tego problemu nie ma.
4. Chyba najbardziej znanymi opiekunami instytucji małżeństwa są św. Joakim i Anna, rodzice Maryii, którą Bóg wybrał na Bożą rodzicielkę.
5. Myślę, że jest to problem ogromnej większości wiernych naszej Cerkwi. Pan Bóg przyjmuje zawsze naszą modlitwę jeśli wyrażana jest ona z pobożnością i oddaniem. Nie zawsze zrozumiałe słowa wystarczą aby właściwie się modlić.