Prawosławny ryt sakramentu małżeństwa nie zawiera takiej formuły i nie można jej dołączyć do tego rytu. Wynika to z pewnej subtelnej różnicy w podejściu do sakramentu w Kościele rzymskokatolickim i prawosławnym. W rozumieniu rzymskokatolickim to młodzi (nupturienci) są szafarzami sakramentu, duchowny jest tego świadkiem i wobec niego składają wzajemną przysięgę: „nieopuszczenia aż do śmierci”. W tym wypadku śmierć jednego z małżonków czyni drugiego „wolnym”. W pojęciu prawosławnym, to duchowny (kapłan) jest szafarzem sakramentu i prowadzi młodych wzywając błogosławieństwa Bożego. Związek ten nie trwa „aż do śmierci” lecz ma wymiar przechodzący do życia przyszłego. Ewentualna śmierć małżonka w tym wypadku nie czyni drugiego „wolnym”. Dlatego też już nawet z kontekstu samego sakramentu małżeństwa wprowadzenie „przysięgi małżeńskiej” naruszałoby pojmowanie sakramentu.