Jest to trudne zagadnienie, aby odpowiedzieć jednoznacznie. Zwykle teolodzy prawosławni uciekają się do wyrażeń biblijnych i wypowiedzi Ojców Cerkwi jednoznacznie potępiające homoseksualizm. Ten problem był w przeszłości, jest obecnie i będzie dalej pojawiał się. Trzeba przede wszystkim odpowiedzieć na pytanie co my rozumiemy pod pojęciem homoseksualizmu? Czy jest to skłonność psychosomatyczna do osób tej samej płci? Czy jest to zachowywanie relacji seksualnych z osobą lub osobami tej samej płci? Dzisiaj manifestowanie swojej orientacji seksualnej (homoseksualizmu) stało się wręcz modą i w pewien sposób taka akceptacja jest narzucana społeczeństwu. Takie pojmowanie należy rozumieć w kontekście grzechu i w naturalny sposób Cerkiew nie może godzić się z takim stanem. Tak samo jak nie godzi się na akceptację związków homoseksualnych. Natomiast sama skłonność jeśli nie postępuje za nią grzech nie jest osądzana. W tym kontekście bardzo ważnym jest rozpatrywanie problemu indywidualnie i w duchu troski pasterskiej.

Rzeczywiście osoby wyznania rzymskokatolickiego wstępujące do Cerkwi prawosławnej są przyjmowane przez bierzmowanie (miropomazanije), lub przez spowiedź, wyznanie wiary i udział w św. Eucharystii. Taka praktyka stosowana jest chyba we wszystkich, albo prawie wszystkich lokalnych Cerkwiach na świecie. Problem nie jest nowy, już św. Bazyli Wielki podejmował ten problem i proponował aby tych którzy są w schizmie przyjmować bez chrztu, natomiast tych, którzy są w herezji przyjmować do Cerkwi przez chrzest. Przy czym nie spotykamy w jego pismach wskazówek, które nakazywały by chrzcić arian. Sobory rosyjskiej Cerkwi, które odbywały się od XVI do XVIII w. wydawały zmienne postanowienia, czasem nakazywały przyjmować łacinników (rzymskich katolików i protestantów) chcących przejść na prawosławie przez chrzest innym razem mówiły o przyjmowaniu przez bierzmowanie. W dzisiejszym swoim życiu praktycznym Cerkiew nie stosuje chrztu dla osób, które już były ochrzczone. Są jednak pewne wyjątki. W Cerkwi greckiej, szczególnie w praktyce mnichów atoskich przyjęcie do Prawosławia odbywa się poprzez chrzest, wskazując tym samym, że chrzest, który miał miejsce wcześniej jest nieważny. Myślę, że ten problem dalej będzie budził kontrowersje

Pytanie o „najlepszy” przekład zawsze jest problematyczne, gdyż ilu biblistów tyle ulubionych przekładów. Cerkiew Prawosławna w Polsce wydała własne tłumaczenie Ewangelii na język polski. Wydany został również Trebnik – Euchologion w j. polskim. Istnieje również przekład całego Nowego Testamentu, którego dokonał błogosławionej pamięci abp Jeremiasz wraz z grupą przyjaciół. Ponadto Cerkiew brała czynny udział w powstawaniu tzw. Biblii Ekumenicznej. Poniżej zamieszczam linki do podanych pozycji. Co do pytania o wydanie przez PAKP własnego tłumaczenie całego Pisma Świętego, wydaje się to przekraczać możliwości naszej Cerkwi, gdyż takie przedsięwzięcie wymaga ogromnego nakładu pracy i środków. Dla przykładu nad przytoczoną powyżej Biblią Ekumeniczną pracowało od 1994 roku ponad 30 osób, a nad Ekumenicznym Przekładem Przyjaciół przez 30 lat pracowało 4 tłumaczy.

Linki do podanych pozycji:

Biblia Ekumeniczna http://tb.org.pl/aktualnosci/biblia-ekumeniczna-w-twardej-oprawie/
Święta Ewangelia http://sklep.cerkiew.pl/product_info.php?products_id=3518
Ekumeniczny Przekład Przyjaciół https://wydawnictwom.pl/wokol-biblii/2298-pismo-swiete-nowy-testament-ekumeniczny-9788380431232.html
Trebnik http://sklep.cerkiew.pl/product_info.php?cPath=39_69&products_id=3751

Lena jest zdrobnieniem imienia Helena (wy wymowie słowiańskiej Jelena). Tak więc nadając dziewczynce na chrzcie imię św. Heleny (Jeleny), powszechnie nazywa się ją Leną.

Osoba wyznania greckokatolickiego, która chce wstąpić do Kościoła prawosławnego odbywa taką samą drogę ku prawosławiu jak rzymski katolik. Może to się odbyć przez bierzmowanie, ale najczęściej odbywa się to poprzez spowiedź i przystąpienie do św. Eucharystii. Konwersja powinna być jednak dobrze przemyślana, dojrzała i odpowiedzialna. Powinna być poprzedzona przygotowaniem i rozmową z duchownym. W odróżnieniu od wyznawców rzymskokatolickich osoby wyznania grekokatolickiego są przyzwyczajone do rytu wschodniego.

Modlitwa za osoby, które targnęły się na swoje życie stanowi znaczący problem w Cerkwi prawosławnej. W Kanonach Ojców Cerkwi (chodzi o czternasty kanon św. Tymoteusza Aleksandryjskiego), mowa jest o konieczności zbadania okoliczności popełnienia samobójstwa. Modlitwa za nich może być stosowana jeśli w momencie tragedii byli niepoczytalni. W lokalnych Cerkwiach autokefalicznych nie ma jednolitego ustosunkowania się do tego zagadnienia. W zasadzie każda z nich rozwiązuje problem na swój sposób zgodnie z interpretacją teologiczno-moralną. Biskupi naszej Cerkwi w listopadzie 1999 r. wzorując się na innych Cerkwiach przyjęli decyzję o stosowaniu tzw. „pogrzebu ograniczonego” wobec takich przypadków. Jeśli w rosyjskiej Cerkwi stosowane są zasady, które pani opisuje, to inna Cerkiew może korzystać z takiej praktyki.

Imię Artur nie występuje wśród świętych, którzy uznawani są w Kościele prawosławnym. Niemniej jednak dość często spotykamy w prawosławiu osoby noszące te imię. Na chrzcie zwykle dawane jest imię Arkadiusz (cs. Arkadij), natomiast powszechnie chłopak jest nazywany Arturem.

Taka forma sakramentu małżeństwa nie jest stosowana ani w Kościele rzymskokatolickim ani prawosławnym. Jeśli decydujecie się na zawarcie małżeństwa w Cerkwi prawosławnej to sakrament jest sprawowany przez duchownego prawosławnego.

Na te pytanie już odpowiadał na naszym kanale ks. dr hab. Marek Ławreszuk, link do filmu: https://youtu.be/QkrREm-2NYI zachęcamy do zapoznania się z całym cyklem: Rozdziały Marka.