W wielu miejscach Starego Testamentu spotykamy fragmenty, gdzie jest mowa o tym, że Pan Bóg będzie karał za grzech potomków osoby, która zgrzeszyła do trzeciego lub czwartego pokolenia (Zob. Wj 20,5; Wj 34,7; Lb 14,18). W Nowym Testamencie spotykamy słowa, gdzie Pan Jezus Chrystus raczej odcina się od interpretacji o „mściwości” Ojca (J 9, 1-3). Ojcowie Kościoła raczej interpretują sprawę grzechu jako indywidualnego postępku. Grzech i przebaczenie związany jest z osobą a nie z dziedzicznością. W Kościele prawosławnym również podchodzi się do tej kwestii indywidualnie i rozpatruje się grzech jak i przebaczenie indywidualnie. Nic natomiast nie stoi na przeszkodzie abyśmy się modlili za grzechy naszych przodków, którzy odeszli, wręcz istnieje taka potrzeba. Natomiast nie powinniśmy uważać, że nasze ewentualne problemy są konsekwencją dziedziczenia kary bożej. Niemniej jednak w sytuacji kiedy wydaje się nam, że ciąży na nas pewne „fatum” powinniśmy przyjrzeć się własnemu życiu, czy my nie tkwimy w pewnym grzechu, którego sobie nie uświadamiamy. Życząc pomocy Bożej. Ks. AK