W prawosławnym pojmowaniu łaska Boża, owszem, jest uświęcająca, ale nie stosujemy tego pojęcia w kontekście przystępowania do misterium spowiedzi i Eucharystii. Spowiedź to „lecznica”, a Ciało i Krew Chrystusa to „lekarstwo i pokarm nieśmiertelności”. Po wizycie u lekarza, gdy usłyszę diagnozę, nie oznacza to, że już jestem wyleczony i zdrowy. Ciągle potrzebuję leczenia, idę do apteki, kupuję lekarstwa i przyjmuję je przez jakiś czas, żeby się leczyć. Do komunii przystępujemy bo jesteśmy ‚chorzy na grzechy’ (grzechy to choroby duszy) i potrzebujemy Lekarstwa. Wielu prawosławnych uważa, że trzeba być ‚godnym’ (cs. dostojnym), aby móc przystąpić, ale któż z nas może uczynić siebie godnym przed Bogiem? Polecam lekturę i rozważania nad przypowieścią o „synu marnotrawnym” – ten syn był ‚skrajnie niegodny’, prosił Ojca, aby go przyjął jak sługę. To Ojciec kazał sługom umyć go, ubrać i obuć, i nałożył mu synowski pierścień na palec… Syn przyszedł w pokajaniu, w głębokim zrozumieniu tego, jakim się stał przez to, że zgrzeszył. Tego najbardziej potrzebujemy przystępując do misteriów.