„Jednak ani budowa świątyń, ani też uposażenie duchownych nie jest związane z jakimkolwiek finansowaniem państwowym.” Tak odpowiedział Ojciec Kuźma odnośnie finansowana cerkwi w Polsce z budżetu Państwa. A lekcje religii w szkołach powszechnych są przez kogo finansowane? A np. uposażenie kapelanów więziennych, szpitalnych itp? A kwestia opodatkowania duchownych, o wiele korzystniejszego niż osób wykonujących inne profesje? A otrzymywanie od gmin bardzo tanich gruntów pod budowę cerkwi? A oświetlanie fasad tychże cerkwi z budżetów gmin? Ewa

Na początku wyjaśnię, że powyższe pytanie jest komentarzem do mojej wypowiedzi, która została opublikowana na tym portalu w dniu 17.12.2020. Pytanie dotyczyło w jaki sposób jest finansowana Cerkiew prawosławna w Polsce? Kiedy mówię o finansowaniu Cerkwi przez Państwo, to mam na myśli państwowe uposażenie duchownych i pomoc w budowie lub utrzymywaniu budynków sakralnych. Taka sytuacja, kiedy prawosławni duchowni otrzymują państwowe uposażenie (wypłatę) od Państwa ma miejsce w katolickiej Belgii, luterańskiej Finlandii czy prawosławnej Grecji (chociaż w Grecji coś się zmienia w tym systemie). Państwo również znacząco pomaga w utrzymaniu świątyń (być może są jeszcze inne Państwa w Europie, które w podobny sposób układają swoje relacje z Kościołem) . W Polsce taka sytuacja nie ma miejsca i dlatego nie można mówić o finansowaniu Cerkwi przez Państwo. Dlatego też w mojej odpowiedzi z 17 grudnia mówiłem o tym, że „Cerkiew jako taka nie jest finansowana przez Państwo”. Natomiast jeśli chodzi o lekcje religii w szkołach, owszem, można tu mówić o pewnym pośrednim pomaganiu Cerkwi. Duchowni, którzy uczą religii otrzymują nauczycielskie uposażenie i to w znaczący sposób pomaga ich sytuacji finansowej. Są też ludzie świeccy, którzy ukończyli studia teologiczne i stali się nauczycielami religii. Tutaj już trudniej mówić o finansowaniu Cerkwi, chociaż generalnie w ten sposób Państwo wspiera Kościół. Dodam, że taka sytuacja dotyczy wszystkich Kościołów i związków wyznaniowych w Polsce, które swoją sytuację prawną oparły na Ustawie o stosunku Państwa do swego Kościoła. Nie chodzi tu wyłącznie o Kościół rzymskokatolicki czy prawosławny. Większość Państw europejskich swoje relacje z Kościołem układa w sposób „przyjazny”. Stąd też większość Państw w Europie zapewnia wsparcie duchowe osobom, które są chore (w szpitalach), osobom, które są osadzone, lub pełnią służbę wojskową. Czy to jest wspomaganie Kościoła?, można tak powiedzieć, ale, jest to też normalną służba duchownych, do której są oni powołani i za którą otrzymują pewne wynagrodzenie. Takie sytuacje i przypadki można mnożyć i analizować. Z pewnością może dochodzić do nadużyć w tych relacjach i tej „przyjaźni” Państwa z Kościołem i to może nas w naturalny sposób gorszyć i wywoływać rozdrażnienie.

Kategorie: ks. Andrzej Kuźma, pozostałe