Od kiedy w Cerkwi weszło prawo, że gdy chrzczona jest dziewczynka matką chrzestą musi być koniecznie osoba wyznania prawosławnego (analogicznie, gdy chrzczony jest chłopiec – ojciec chrzestny musi być prawosławny)? Znam wiele przypadków nie spełnienia tej teorii. Teraz chce ochrzcić własne dziecko i te prawa obowiązują. Z czego one wynikają? Co ma na celu taki nakaz? Czy nie można w przypadku np. chłopca wziąć za chrzestnego katolika, a za chrzestną prawosławną? Katarzyna

Wymóg odnoszący się do tego by rodzicami chrzestnymi dziecka były osoby prawosławne wynika z samej natury sakramentu. Rodzice chrzestni są świadkami dbającymi o wzrost i rozwój dziecka w wierze prawosławnej. Z tego też wynika, że aby dbać o taki rozwój dziecka trzeba być samemu wyznania prawosławnego. W naszych warunkach, ale też w warunkach innych lokalnych Cerkwi prawosławnych, gdzie społeczeństwo jest wielowyznaniowe zaczęto akceptować zasadę, że jedno z rodziców chrzestnych może być wyznania nie prawosławnego. W księgach liturgicznych odnoszących się do sprawowania sakramentu chrztu mowa jest nie o rodzicach chrzestnych, lecz o „Vospriemniku”, czyli rodzicu chrzestnym, który bierze dziecko wyjęte z chrzcielnej wody. Druga osoba (drugi rodzic chrzestny) w tym wypadku jest świadkiem wydarzenia. Absolutną normą jest aby ta osoba, która bierze dziecko wyjęte z wody była wyznania prawosławnego. Kiedy jest chrzczona dziewczynka „Vospriemnikom” (matką chrzestną) jest kobieta, kiedy chrzczony jest chłopczyk „Vospriemnikom” (ojcem chrzestnym) jest mężczyzna. Zasada ta więc nie wynika z prawa lecz z istoty sakramentu. Zauważa pani, że zna przypadki „nie spełnienia tej teorii”. Widocznie mamy do czynienia z interpretacją, która nie stosuje się do tej zasady.

Kategorie: ks. Andrzej Kuźma, liturgika, rodzina, wiara



Skąd się wzięło i jak się tłumaczy„Ispoła eti despota”, śpiewane podczas św. Liturgii? Hieorhi

Śpiew „Τον Δεσπότην, και Αρχιερέα ημών, Κύριε φύλατε: είς πολλά έτη, Δέσποτα” (pl. „(Naszego) Władcę i Arcykapłana naszego, Panie ochroń; na długie lata, Władco!”) na początku był dedykowany tylko cesarzowi, następnie został dodany element „i arcykapłana” dotyczący patriarchy. Był wykonywany w obecności obu przywódców zajmujących swoje oficjalne miejsca w świątyni. Po upadku cesarstwa patriarcha Konstantynopola przejął rolę zwierzchnika i przedstawiciela Chrześcijan w Imperium Osmańskim. Wtedy dedykacja śpiewu uległa unifikacji i była kierowana wyłącznie do patriarchy. Na przestrzeni czasu i ewolucji liturgicznej, podobnie jak wiele elementów obrzędowości i ceremoniału, śpiew ten uległ zapożyczeniu na innych dworach patriarszych, a następnie wszystkich katedrach biskupich. Stąd również przejęcie tytułu „δεσπότης” (pl. despota, władca) przez prawosławnych biskupów greckich, co ma swoje odbicie również w ruskiej i staropolskiej tytulaturze, gdzie biskupów nazywano władykami, zaś diecezje – władyctwami.
Ceremoniał Greckiego Kościoła Prawosławnego wskazuje, że śpiew ten powinien być wykonywany jedynie biskupowi wyposażonemu w insygnia władzy administracyjnej – pelerynę (mandyjas), metalowy żezł, jabłko cesarskie (w przypadku arcybiskupa Cypru) oraz ubranemu w pełną odzież – kłobuk, riasę wraz z biżuterią – krzyżem i enkolpionem.

Kategorie: liturgika, Patryk Panasiuk, tłumaczenia



W nawiązaniu do odpowiedzi na pytanie o zapiski, proszę o wyjaśnienie, czy można na nich zawierać imiona członków rodziny. nie będących prawosławnymi (katolików). Czy imiona mogą być pisane po polsku? Czy intencje mogą być pisane po polsku? Piotr

Można, należy jednak zaznaczyć je np. dopiskiem (kat). Umożliwi to duchownemu włączenie w liturgię eucharystyczną jedynie członków Cerkwi Prawosławnej. Za tzw. innowierców kapłan może modlić się podczas innych nabożeństw np. molebnów, czy też w swojej prywatnej modlitwie. Dodatkowo wszystkie karteczki, prośby, intencje i jakiekolwiek inne zapiski mogą być zapisywane w języku Polskim.

Odnośnik do poprzedniego pytania: http://www.cerkiew.pl/zapytaj/?p=794#more-794

Kategorie: imiona, ks. Igor Habura, liturgika, wiara



Dlaczego w cerkiewnej tradycji przyjmuje się, że dzień zaczyna się wieczorem? Magdalena

Takie rozumienie czasu ma swoje źródło w Piśmie Świętym. W pierwszym rozdziale Księgi Rodzaju czytamy „I tak upłynął wieczór i poranek – dzień pierwszy” (Rdz 1,5). Zwrot ten jest swego rodzaju klamrą kończącą każdy dzień stworzenia. W związku z przytoczonym biblijnym opisem, Cerkiew przyjęła, że dzień zaczyna się z wieczora, gdyż w taki właśnie sposób rozpoczął się pierwszy dzień w historii świata.

Kategorie: ks. Igor Habura, liturgika, Pismo Święte (egzegeza), wiara



Co symbolizuje podnoszenie i opuszczanie materiału nad prestołom przez duchownego lub duchownych w trakcie liturgii, w czasie śpiewania przez chór jednej z pieśni? Hieorhi

Domyślam się (jedynie) że chodzi o potrząsanie „Wozduchem” w trakcie śpiewu symbolu wiary bezpośrednio przed rozpoczęciem Kanonu Eucharystycznego. Czynność ta symbolizuje przyzywanie i obecność Świętego Ducha. Potrząsanie czy wachlowanie materiałem odnosi się do symbolicznego wyobrażenia Trzeciej Osoby Trójcy Świętej. Zarówno greckie Pneuma jak i hebrajskie Ruah oznaczają zarówno duch, jak i wiatr, powiew czy tchnienie, stąd symboliczny ruch „Wozduchom”.

Kategorie: ks. Igor Habura, liturgika, wiara



Czy przypominanie podczas liturgii nowo zmarłych do 40 dni jest „obowiązkiem” batiuszki i wliczone jest w zapłatę za pogrzeb? Halina

Nie, pogrzeb to jedno, natomiast przygotowanie zapiski (karteczki) i pilnowanie dat 3, 9 i 40 dnia po śmierci to obowiązek rodziny zmarłego. Również prośba o tzw. sorokoust czyli codzienne, 40 dniowe wspominanie zmarłego na liturgii leży w gestii rodziny.

Kategorie: ks. Igor Habura, liturgika, rodzina, wiara



Dlaczego duchowny po rozwodzie może sprawować św. Liturgię? Anastazja

Rozwód, który zaistniał w życiu duchownego nie dyskwalifikuje go w niesieniu posługi kapłańskiej. Przeszkodą w sprawowaniu tej posługi byłby ewentualny ponowny związek małżeński, życie w konkubinacie lub nierządzie.

Kategorie: ks. Andrzej Kuźma, liturgika, pozostałe, rodzina



Dlaczego żona duchownego podchodzi do Priczasti bez spowiedzi na każdej liturgii? Leon

Nie ma przeszkód aby każda osoba wyznania prawosławnego podchodziła do Priczastia na Liturgii. Wymogi, które stawiane są prawosławnym wiernym chcącym przystępować do św. Czaszy są jednakowe zarówno dla duchownych jak i dla świeckich – wymagane jest odpowiednie przygotowanie i nastawienie łącznie z zachowaniem postu. Post rozumiemy jako nie spożywanie żadnych produktów spożywczych ani płynów (wyjątkiem może być konieczność zażywania lekarstw). Kiedy rzadko przystępujemy do Priczastia, wymagana jest też spowiedź. Natomiast, kiedy osoba spowiada się dość regularnie, praktyką staje się, że przystępuje ona do świętych Darów bez spowiedzi, zachowując przygotowania polegające na przeczytaniu reguły przed Priczastiem i zachowaniem postu. Najczęściej taka praktyka jest stosowana w porozumieniu ze swoim spowiednikiem. Podejrzewam, że w tym przypadku właśnie taka sytuacja ma miejsce.

Kategorie: ks. Andrzej Kuźma, liturgika, pozostałe, życie duchowe



Czy możemy ochrzcić syna imieniem Hubert? I czy rodzicami chrzestnymi może być rodzeństwo, brat z siostrą? Joanna

Imię Hubert nie występuje w spisie imion prawosławnych, więc podejrzewam, że będzie problem z nadaniem tego mienia na chrzcie. Z drugiej jednak strony św. Hubert żył w Belgii na przełomie VII i VIII w. tj. do podziału Kościoła. Formalnie więc powinien być uznawany w Prawosławiu. W naszej Cerkwi jest dopuszczalne by rodzeństwo (brat i siostra) byli rodzicami chrzestnymi.

Kategorie: imiona, ks. Andrzej Kuźma, liturgika, rodzina



Na chrzcie u córki będzie nadane imię Ariadna. Kiedy odbywają się imieniny wg kalendarza prawosławnego? I czy na chrzcie tradycja mówi, żeby był wręczany krzyżyk, czy może być medalik? Ewelina

Pamięć św. Ariadny męczennicy (II w.) obchodzona jest w dniu 1 października (stary styl to 18 września). Na chrzcie zaś ofiarowuje się dziecku krzyżyk.

Kategorie: imiona, ks. Andrzej Kuźma, liturgika, rodzina



Strona 53 z 58« Pierwsza...102030...5152535455...Ostatnia »