Bardzo konkretne prośby o pomoc kieruje Pani do Opatrzności Bożej; może zbyt konkretne, zwłaszcza jeśli chodzi o „pomnożenie pieniędzy”. W naturalny sposób nasza działalność i aktywność jest nakierowana ku pomnażaniu wszelkich dóbr i zabezpieczanie bytu materialnego. Jednak nasz dobrobyt materialny nie może być celem samym w sobie. Mam wrażenie, że prośba skierowana do Boga tak bezpośrednio, aby posłał nam pieniądze jest nieco na wyrost. Proszę prosić Boga o okazanie wszelkiej pomocy. Myślę, że Pan Bóg wie i rozsądzi swoimi drogami jak nas wspomóc. W niektórych źródłach wskazuje się, że patronem przedsiębiorców jest św. Józef Wołocki. Był on rosyjskim mnichem żyjącym w XV/XVI w., który wskazywał na przedsiębiorczość i gospodarkę prowadzoną w monasterach. Myślę, że ikonkę św. Józefa Wołockiego znajdzie Pani w sklepiku cerkiew.pl.

W teologii prawosławnej pojęcie „grzechu śmiertelnego” raczej rzadko występuje. Dość charakterystyczne jest natomiast w teologii rzymskokatolickiej. Wydaje się, że w prawosławiu pojęcie to pojawiło się pod wpływam teologii zachodniej i to w dość późnym okresie. Częściej mówi się o „grzechach ciężkich”, do których zaliczane są zwykle grzechy przeciwko 10 Przykazaniom. Teolodzy prawosławni raczej zwracają uwagę na to, że każdy grzech jest przewinieniem wobec Bożej miłości i może stać się przyczyną upadku człowieka i jego zguby. Jeśli człowiek z premedytacją popełnia grzech i tkwi w nim, wówczas rzeczywiście dochodzi do śmierci duchowej. Natomiast Ojcowie wskazują również, że nie ma grzechu którego Bóg nie wybaczyłby, jeśli człowiek z pokorą i szczerością prosi Boga w sakramencie pokajanija o przebaczenie.

Decyzję o kanonizacji świętego, lub świętych podejmuje Sobór biskupów danej lokalnej Cerkwi autokefalicznej. Cerkiew ta informuje pozostałe Cerkwie lokalne o kanonizacji i wpisaniu do kalendarza liturgicznego pod konkretną datą danego świętego (lub świętych). Tego dnia obchodzona jest jego pamięć i zanoszone są do niego modlitwy. Pozostałe Cerkwie lokalne, które otrzymały informację o kanonizacji mogą również wpisać do swego kalendarza imię nowego świętego i czcić jego pamięć.

Może był zbyt silny przeciąg w świątyni, kiedy odbywał się sakrament małżeństwa? I dlatego świeczka gasła. Bywa też tak, że Panna młoda jest tak zestresowana i oddycha tak intensywnie, że bezwiednie swoim głębokim oddechem doprowadza do tego, że gaśnie świeczka. W każdym bądź razie gratuluję zamążpójścia i niech dobry Bóg błogosławi Waszą drogę i prowadzi we wzajemnej miłości zgodzie i zrozumieniu. Żyjcie wypełniając Przykazania Boże i nie zwracajcie uwagi na to, co wam ludzie mówią odnośnie do tego zdarzenia.

Według nauki Cerkwi nie ma takiego grzechu, którego Bóg człowiekowi nie wybaczyłby. Jeśli jest szczera skrucha i żal za swoje czyny, Bóg jest zawsze przy człowieku. Ofiara, którą złożył Syn Boży na Krzyżu jest źródłem tego przebaczenia. W Piśmie Świętym mamy przykład nierządnicy, która płakała u nóg Zbawiciela i Pan jej nie odrzucił. Ojcowie Cerkwi mówią, że jednym z najcięższych grzechów człowieka, jest grzech zwątpienia. W takim przypadku nie możemy wątpić w moc Bożą i jego siłę w przebaczenie grzechu. W prawdziwym pokajaniu i sakramencie Eucharystii następuje prawdziwe zjednoczenie się z Bogiem i stajemy się dziedzicami Królestwa Bożego.

Myślę, że podarowanie ikonki nie może być wiązane ze złymi intencjami. Bardzo często zdarza się, że ktoś komuś daruje ikonkę. Ikonka nie musi być oświęcona. Wasze modlitwy tworzą z ikonki przedmiot jego przeznaczenia, czyli modlitwy.

Jeśli istota pytania dotyczy, czy takie małżeństwo jest ważne? To odpowiedź jest prosta- Tak! Jeśli małżeństwo zostało uświęcone sakramentem i osoba prawosławna jest praktykującą to wierzymy, że w ten sposób uświęca się również druga osoba. O tym mówi apostoł Paweł jak też znajdujemy wyrażenia u św. Jan Chryzostoma, gdzie mowa jest o tym, że „modlitwa żony chrześcijanki uświęca męża poganina” (w opisanym wypadku nie chodzi jednak o poganina). Jeśli jednak chodzi o coś innego w pytaniu, prosiłbym o sprecyzowanie.

Okres żałoby w prawosławiu pojmuje się jako okres intensywnej modlitwy za osobę zmarłą. Ten okres wynosi 40 dni. Można powiedzieć, że jest to właśnie okres żałoby. W kontekście emocjonalnym bardzo często postrzegamy, że powinien upłynąć okres jednego roku od daty śmierci bliskiej osoby aby zakończyć okres smutku. Jednak w liturgicznym wymiarze najważniejszy jest okres 40 dni.

Rzeczywiście według Tradycji Liturgicznej naszej Cerkwi nie powinniśmy klękać w Cerkwi od momentu zakończenia Ostatniej Wielkopostnej Liturgii Uprzednio Poświęconych Darów, sprawowanej w Wielką Środę, aż do dnia Pięćdziesiątnicy z wyłączeniem pokłonów przed Płaszczenicą. Jeżeli chodzi o sam okres Paschalny, a więc od Zmartwychwstania do dnia Pięćdziesiątnicy, uzasadnione jest to radością Paschy (mówi o tym XX kanon I Soboru Powszechnego) o tyle jeżeli chodzi o okres od Wielkiej Środy do Paschy nie znalazłem jednego satysfakcjonującego wyjaśnienia. Jest to zapewne tradycja monastyczna związana z bardzo dużą ilością pokłonów (szczególnie w Wielkim Poście), które mnisi wykonywali zarówno w świątyni jak i w swoich celach. Niemniej jednak uważam, że większym błędem jest robienie zamieszania w świątyni próbując „poprawić” klęczącego (często powiązane z głośnym zwracaniem uwagi) niż samo klękanie.

Tak, według teologii prawosławnej Matka Boża urodziła się jak każdy z nas, dlatego też zmarła jak każdy człowiek, a po śmierci wraz z ciałem została zabrana do nieba. Z kolei nauka rzymskokatolicka opiera się na koncepcji grzechu pierworodnego, wprowadzonej do teologii zachodniej przez św. Augustyna. W myśl tej nauki po grzechu pierworodnym cała ludzka natura została skażona, czego skutkiem jest śmiertelność, podatność na grzech i cierpienie. W związku z tym każdy człowiek od urodzenia jest skażony grzechem, co przeszkadza mu w kontakcie z Bogiem. Matka Boża została wyłączona z tego procesu, nie podlegała grzechowi pierworodnemu, więc nie mogła też umrzeć, jak inni ludzie, ponieważ śmierć była konsekwencją grzechu pierworodnego. Z tego właśnie powodu w teologii rzymskokatolickiej pojawiła się koncepcja wniebowzięcia Matki Bożej.