Wydaje mi się, że zaczął pan o właściwej „Księgi” tj. od poznawania św. Liturgii. Jeden z naszych hierarchów podkreślał, że najlepszą formą poznania Prawosławia jest uczestnictwo i poznanie św. Liturgii. Jeśli chodzi natomiast o poznanie literatury, która przedstawiałaby i objaśniała w pewien sposób historię, nauczanie i istotę Kościoła prawosławnego sugerowałbym na początek niewielką książkę arcybiskupa Kościoła prawosławnego w Finlandii, Pawła, pt.: „Nasza wiara”. Inną książką, która jest polecana to „Prawosławie” ks. Sergiusza Bułgakowa. Są też publikacje, które wskazują jak należy zachowywać się w świątyni. Wydaje mi się jednak, że są to opracowania nieco schematyczne i zachowanie, które jest charakterystyczne dla prawosławnych w Polsce wcale nie wygląda tak samo jak zachowanie np. w Grecji czy Rosji. W tej sytuacji właściwym byłoby obserwowanie wiernych i żywe uczenie się połączone z własnymi odczuciami i własną pobożnością. Ważnym jest abyśmy sami czuli się swobodnie w wyrażaniu naszych duchowych odczuć i nie tworzyli schematów. Myślę, że właściwym byłoby uczestnictwo w Liturgii sprawowanej w j. polskim. Proszę zainteresować się czy w mieście w którym pan mieszka, gdzieś jest sprawowana Liturgia w j. polskim.

Nie ma przeszkód aby każda osoba wyznania prawosławnego podchodziła do Priczastia na Liturgii. Wymogi, które stawiane są prawosławnym wiernym chcącym przystępować do św. Czaszy są jednakowe zarówno dla duchownych jak i dla świeckich – wymagane jest odpowiednie przygotowanie i nastawienie łącznie z zachowaniem postu. Post rozumiemy jako nie spożywanie żadnych produktów spożywczych ani płynów (wyjątkiem może być konieczność zażywania lekarstw). Kiedy rzadko przystępujemy do Priczastia, wymagana jest też spowiedź. Natomiast, kiedy osoba spowiada się dość regularnie, praktyką staje się, że przystępuje ona do świętych Darów bez spowiedzi, zachowując przygotowania polegające na przeczytaniu reguły przed Priczastiem i zachowaniem postu. Najczęściej taka praktyka jest stosowana w porozumieniu ze swoim spowiednikiem. Podejrzewam, że w tym przypadku właśnie taka sytuacja ma miejsce.

Takie zachowanie dziecka jest bardzo ujmujące i z pewnością przysparza rodzicom wiele radości. W naturalny sposób należy z tego się cieszyć i stwarzać możliwości by dziecko rozwijało swoją miłość do Boga. Nie należy jednak doszukiwać się jakichś szczególnych proroczych oznak. Jeśli Bóg w pewien sposób powołuje dziecko to z pewnością w kolejnych latach życia młodzieńca dalej będzie trwała taka miłość do Boga. Nie należy obarczać dziecka ani siebie szczególną odpowiedzialnością, natomiast tak postępować by normalny Duch Boży trwał w rodzinie.

Przede wszystkim głęboko zastanowić się nad swoją decyzją, mieć silną wiarę i głębokie przekonanie o woli uczynienia tego kroku. Zwykle osoby, które planują konwersję już są obeznane z Liturgią i nauczaniem Kościoła prawosławnego. Katecheza jest to bardzo ważna w tym procesie. Należy również skontaktować się z duchownym, który poinstruuje o dalszych krokach.

Myślę, że zmiana wyznania jest bardzo poważną sprawą i odradzałbym zbyt pochopne podejmowanie decyzji. Jeśli jesteście zdecydowani wziąć ślub w Kościele rzymskokatolickim będziecie uczestniczyć w spotkaniach z księdzem. Wówczas duchowny powie wam o krokach, które powinniście uczynić aby rozwiązać wasze problemy.

Pani Anno powiem szczerze, że pierwszy raz spotykam się z czymś takim. Nie mniej jednak po analizie tekstu mam pewne przemyślenia, którymi się z Panią podzielę:

Po pierwsze sam tekst to wątpliwej jakości literackiej, luźna parafraza ewangelicznej opowieści o Śmierci Chrystusa. Tekst zawiera pewne nieznaczne przekłamania oraz kilka informacji pochodzących ze źródeł apokryficznych jak np. apokryficzna „Ewangelia Piotra” oraz „Ewangelia Nikodema”.

Jeśli zamierzacie zawrzeć związek małżeński w Cerkwi, ma Pani, jako osoba należąca do Kościoła rzymskokatolickiego dwie możliwości: 1) Przyjąć wyznanie męża tj. prawosławie i wtedy już zawieracie małżeństwo, które nie jest mieszane, lecz jest Pani już wyznania prawosławnego. Przy czym nie chodzi o ponowny Chrzest, lecz jedynie o wstąpienie do Kościoła prawosławnego. 2) Zachowuje Pani swoją przynależność do Kościoła rzymskokatolickiego i nie zmienia wyznania, ale w prośbie do biskupa, aby udzielił pozwolenia na zawarcie małżeństwa wyznaniowo mieszanego, które będzie Pani pisać, powinna Pani zadeklarować, że dzieci z tego małżeństwa będą ochrzczone w wierze prawosławnej. Myślę, że o wszystkich tych niuansach poinformuje was duchowny z parafii, na której zamierzacie wstąpić w związek małżeński. Nie wahajcie się pójść i porozmawiać z duchownym.

Tak, nieprawosławny ojciec dziecka może podnieść je do Eucharystii.