Nie, pogrzeb to jedno, natomiast przygotowanie zapiski (karteczki) i pilnowanie dat 3, 9 i 40 dnia po śmierci to obowiązek rodziny zmarłego. Również prośba o tzw. sorokoust czyli codzienne, 40 dniowe wspominanie zmarłego na liturgii leży w gestii rodziny.

Rozwód, który zaistniał w życiu duchownego nie dyskwalifikuje go w niesieniu posługi kapłańskiej. Przeszkodą w sprawowaniu tej posługi byłby ewentualny ponowny związek małżeński, życie w konkubinacie lub nierządzie.

Nie ma przeszkód aby każda osoba wyznania prawosławnego podchodziła do Priczastia na Liturgii. Wymogi, które stawiane są prawosławnym wiernym chcącym przystępować do św. Czaszy są jednakowe zarówno dla duchownych jak i dla świeckich – wymagane jest odpowiednie przygotowanie i nastawienie łącznie z zachowaniem postu. Post rozumiemy jako nie spożywanie żadnych produktów spożywczych ani płynów (wyjątkiem może być konieczność zażywania lekarstw). Kiedy rzadko przystępujemy do Priczastia, wymagana jest też spowiedź. Natomiast, kiedy osoba spowiada się dość regularnie, praktyką staje się, że przystępuje ona do świętych Darów bez spowiedzi, zachowując przygotowania polegające na przeczytaniu reguły przed Priczastiem i zachowaniem postu. Najczęściej taka praktyka jest stosowana w porozumieniu ze swoim spowiednikiem. Podejrzewam, że w tym przypadku właśnie taka sytuacja ma miejsce.

Imię Hubert nie występuje w spisie imion prawosławnych, więc podejrzewam, że będzie problem z nadaniem tego mienia na chrzcie. Z drugiej jednak strony św. Hubert żył w Belgii na przełomie VII i VIII w. tj. do podziału Kościoła. Formalnie więc powinien być uznawany w Prawosławiu. W naszej Cerkwi jest dopuszczalne by rodzeństwo (brat i siostra) byli rodzicami chrzestnymi.

Pamięć św. Ariadny męczennicy (II w.) obchodzona jest w dniu 1 października (stary styl to 18 września). Na chrzcie zaś ofiarowuje się dziecku krzyżyk.

Osoba, która przystępuje do sakramentu spowiedzi nie musi być na czczo, natomiast od osoby dorosłej, która przystępuje do św. Eucharystii wymagane jest, aby przed Pryczastiem nie przyjmowała żadnych płynów ani posiłków. Spowiedź i Pryczastie są oddzielnymi sakramentami. Bardzo często (i do tego zachęcają duchowni) spowiedź odbywa się wieczorem np. w czasie nabożeństwa.

Nie ma przeciwwskazań, aby małżeństwo było parą świadków podczas ślubnej ceremonii.

Wymagane jest, aby ten rodzic chrzestny był prawosławny jakiej płci jest chrzczone dziecko. Tzn. jeśli chrzczony jest chłopczyk, wymagane jest aby mężczyzna trzymający do chrztu był wyznania prawosławnego. Matka chrzestna w tym wypadku może być wyznania rzymskokatolickiego. Sytuacja wygląda analogicznie jeśli chrzczona jest dziewczynka. Wówczas wymagane jest aby matka chrzestna była wyznania prawosławnego, ojciec chrzestny może być innego wyznania.

Cerkiewne normy nigdzie nie zabraniają tego by matka była na chrzcie swego dziecka. Problem, który powstaje, dotyczy przebywania kobiety (matki) w okresie połogu tj. do czterdziestego dnia po porodzie. Do tego dnia rzeczywiście w księgach liturgicznych mowa jest o tym aby kobieta nie wchodziła do świątyni. Nie ma jednak problemu aby po tym okresie i po przeczytaniu modlitw nad nią, uczestniczyła ona w chrzcie swego dziecka. W takiej sytuacji należałoby zaplanować chrzest po upływie czterdziestu dni po porodzie. Praktyka w naszej Cerkwi nie jest jednoznaczna i tak jak Pani zauważa, w niektórych parafiach duchowni akceptują obecność matki „gdzieś na końcu” nawet przed upływem okresu połogu.

W naszej Cerkwi śluby w soboty zasadniczo nie są udzielane, ze względu na post eucharystyczny przed niedzielą. Zdarza się jednak, że z pewnych przyczyn biskup diecezjalny wydaje zezwolenie na celebrację sakramentu w tym dniu. W tym wypadku również należałoby zwrócić się do biskupa diecezjalnego z taką prośbą. Sugerowałbym również pomyśleć o zmianie daty ślubu. Jeszcze macie przeszło rok do planowanej uroczystości, rozważcie spokojnie wszystkie możliwości.