Tak, w zupełności można tak postąpić. Jeśli są jakieś wątpliwości można dodatkowo powiedzieć duchownemu, który sprawuje św. Liturgię (tę na której chcielibyśmy przystąpić do Eucharystii).
Zgodnie z ukazaniami zawartymi w Tipikonie Święto Zwiastowania Bogurodzicy jest dniem w którym post jest mniej srogim. Wspomniana księga (Tipikon) podaje, że w tym dniu można spożywać rybę i wino. W kontekście liturgicznym nabożeństwo Zwiastowania przeplata się z tekstami i modlitwami wielkopostnymi.
Osoby, które wstąpiły do Kościoła prawosławnego podzieliłbym na dwie kategorie: tych którzy cenią i lubią j. cerkiewnosłowiański jako język liturgiczny niekoniecznie wszystko rozumiejąc i tych, którzy pragną rozumieć wszystko co jest czytane i śpiewane. Przy czym ta druga grupa jest chyba bardziej liczna i przyłącza się do niej znacząca część młodzieży (i nie tylko) z tradycyjnych rodzin prawosławnych. My już stoimy przed tym zagadnieniem „polonizacji” Liturgii i ten proces jest ciągle postępującym. Z pewnością w oczach, tych, którzy wstąpili do Prawosławia i chcą w nim odnaleźć się, ten proces jest zbyt powolnym. Myślę, że prawosławni wierni nie będą rezygnować z j. cerkiewnosłowiańskiego, ale uważam, że obok powinna funkcjonować możliwość uczestniczenia w nabożeństwach polskojęzycznych.
Podawanie wiernym Eucharystii w opisywanej sytuacji jest sprawą czysto techniczną. Rozwiązywana jest ona na poziomie parafialnym i nie ma jakichś pisanych norm, które należałoby stosować. Ważnym jest aby podawanie Priczastia odbywało się godnie i sprawnie. Zadbanie o to leży w gestii proboszcza parafii. Być może w miejscach gdzie odbywa się to mało sprawnie należałoby podpowiedzieć proboszczowi o rozwiązaniach w innych parafiach?
W praktyce pasterskiej nie spotkałem się by duchowni prawosławni polskiej Cerkwi nie pozwalali prawosławnym Ukraińcom przystępować do Eucharystii. Zwykle nie pytamy wiernych z Ukrainy do jakiej Cerkwi należą? Jeśli są prawosławnymi, spowiadają się i pragną przystępować do Priczastia to ich nie odsuwamy. Inaczej wyglądałaby sprawa z duchownymi, którzy należą do tzw. Cerkwi autokefalicznej. Natomiast na poziomie wiernych kanonicznych kwestii nie podnosi się, zwłaszcza w obecnej tragicznej sytuacji.
Wróżby i inne podobne działania są sprzeczne z życiem duchowym chrześcijanina i nie wolno zajmować się takimi rzeczami. Musiałem sprawdzić w różnych źródłach co to jest „Badnjak”. Chodzi więc o pewne zwyczaje wywodzące się z pogaństwa i praktykowane w niektórych środowiskach. Uważam, że nie jest to rzecz właściwa do naśladowania.
Nie ma żadnej przeszkody by ktoś, kto jest innego wyznania był obecny na św. Liturgii. Powiedziałbym, że jest to nawet wskazane, kiedy chodzi o osobę, która czuje bliskość Kościoła prawosławnego. Naturalne, że będąc na Liturgii taka osoba nie może przystępować do Eucharystii
Określenie „dawać na mszę” raczej u nas nie występuje. Jeśli dobrze rozumiem to chodziłoby o modlitwę liturgiczną na zmarłe dziecko. Jeśli dziecko zmarło w łonie matki, nabożeństw żałobnych nie odprawia się. Są jednak specjalne modlitwy wobec dzieciatek w ten sposób zmarłych. Proszę porozmawiać z duchownym z parafii i zobaczyć moją odpowiedź na tym portalu z dnia 31.05.2021 tam są te sprawy poruszane
W naszych ukazaniach liturgicznych nie występują swego rodzaju instrukcje dotyczące tego w jakich momentach św. Liturgii powinniśmy stawać na kolana. Stawanie na kolana wynika raczej z praktyki i pobożności wiernych. W praktyce wierni stają na kolana w czasie czytania Ewangelii, Kanonu Eucharystycznego i Wielkiego Wejścia. Nie jest to jednak jakaś reguła. Ponadto należy dodać, że kanony wyraźnie mówią, że w Niedziele i okresie paschalnym nie stajemy na kolana za znak Zmartwychwstania Chrystusa.
Autor pytania nie precyzuje o jakim języku obcym jest mowa. W naszych warunkach, gdzie wierni są wielu narodowości to może być różnie interpretowane. Domyślam się jednak, że autorowi pytania chodzi o j. rosyjski. Do niedawna ten język był powszechnie stosowany w naszych kazaniach. Ostatnimi jednak laty dokonał się znaczący zwrot. Ze względów praktycznych językiem kazań stał się j. polski. Dzisiaj chyba we wszystkich parafiach w Białymstoku w tym języku są wygłaszane kazania. Podejrzewam, że w wielu miejscach wygląda to nieco inaczej. Moim zdaniem to wierni powinni ustalić między sobą i duchownym w jakim języku chcą słuchać kazań. Pozostaje to jednak sprawą delikatną i potrzebuje spokojnego i rozważnego ustalenia.